Mijn eerste keer voor alles

Het is nu 30 september. Ik ben nu al 10 dagen in Italië. Het voelt als 4 weken ;) ! Ik wil jullie wat vertellen over mijn eerste schooldag, mijn eerste dansles, de eerste keer op de fiets naar school en de eerste keer dat ik met de boot naar Venetië ging. 

Mijn eerste schooldag, oh wat was ik zenuwachtig. De dag van tevoren had ik gevraagd welk uur ik moest opstaan. Mijn zus vertelde mij dat we normaal om 6.30 opstaan om met de bus naar school te gaan. Maar omdat vandaag mijn eerste schooldag was, zouden we gebracht worden met de auto. Dus ik kon mijn wekker om 7.00 zetten. Ik schrok toch eens wakker van mijn wekker om 7.00!! Ik wist niet wat mij overkwam, normaal gesproken ben ik niet met een kanon wakker te maken. Ik had mijn kleren al klaar gelegd en mijn tas ingepakt. Onderweg naar school werd ik steeds nerveuzer. Mijn moeder vertelde mij dat we om 8.15 in de school moesten zijn, dat vond ik raar. In mijn rooster stond dat de les zou beginnen om 8.10. Toen begon er bij mij een lichtje te branden: ze wilden dat alle leerlingen in de klas zaten, zodat ik als een dierentuin-dier tentoongesteld zou worden aan iedereen VOORIN DE KLAS!!!! Dat maakte mij alleen maar nerveuzer. Ik werd naar mijn klas geleid door mijn lerares Spaans en nam afscheid van mijn moeder en zusje. Toen de deur openging kreeg ik echt een vlaag hitte over mij heen. Mijn wangen werden helemaal rood. Gelukkig schermde het mondkapje mij een beetje af. Iedereen zat vol verwachting mij aan te staren. Ik begon mij dus maar een beetje voor te stellen: Ciao, mi chiamo Lieke. Sono olandese e ho diciasette anni. Dat kon ik er uit stamelen. In de klas was er een meisje dat goed Engels sprak. Ik mocht naast haar zitten voor de rest van de dag (ik had maar 3 uurtjes les :) yeeh)!! Het eerste uurtje was Religie les. We hadden het over blijdschap en je moest een grafiek tekenen met hoeveel procent blijdschap je in je leven hebt gehad. Daarna wiskunde... Nou poeh poeh. In Nederland had ik gekozen voor wiskunde A en in deze les hadden we het over formules die we moesten leren in de derde van middelbare school. Ik moest heel diep graven en het hielp ook niet dat alle uitleg in het Italiaans was. Toch begreep ik uiteindelijk wat de bedoeling was van de sommetjes. Mijn laatste les was Arte (de geschiedenis van kunst). De leraar sprak een heel uur lang achter elkaar. Geen powerpoint, geen teksten, helemaal niks behalve praten. Ik ging naar huis met hoofdpijn, maar het was wel een leuke klas. Iedereen heeft zich apart voorgesteld en ze hebben me geholpen met wiskunde.

Bij de ingang van mijn school op de eerste schooldag. Ik draag de meeste mooie schooltas ooit ;)

Mijn eerste dansles was locking. Op mijn instagram staat er een filmpje van mijn eerste les hip hop, maar dat was eigenlijk niet mijn eerste dansles. Mijn zusje danst al 10 jaar bij die dansschool, dus ze vroeg of ik ook les wilde volgen. Natuurlijk zei ik ja, ik wil alles uitproberen. Mijn eerste les was dus locking. Ik kan locking niet echt uitleggen. Laten we zeggen dat het ietsjes "makkelijker" was dan hip hop. Mijn zusje en ik werden opgehaald door een vriendin van mijn zusje. Mijn zusje volgt de les erna, maar de vriendin volgde de les waar ik aan mee zou doen. Het was 20 minuten rijden naar de dansstudio. Aangekomen heb ik mezelf weer voorgesteld aan iedereen die ik niet kende. Daarna begonnen we met de les. Het rekken en strekken gedeelte kon ik meedoen. De instructeur was heel vriendelijk. Hij sprak zowaar ook nog een paar woorden Engels. Hij zei 'als je tot 8 kan tellen in het italiaans kan je deze les moeiteloos meedoen'. Ja ik kan tellen tot 8, maar alsnog ging het niet zo moeiteloos. Je moet best wel losjes zijn, in je schouders, je hoofd en eigenlijk je hele lichaam. Aan het einde van de les had ik de choreografie door, maar toen was het over. Jammer genoeg heb ik daar geen filmpje van ;(. Mijn tweede les (deze week) was dus hip hop. Dat is toch wat lastiger. Het voetenwerk gaat een stuk sneller. Aan het einde van de les had ik het door. Mijn armen/handen daarintegen gaan alle kanten op om mijzelf in balans te houden. Gisteren had ik voor het eerst vogueing les. Dat ging meer om postuur en het strekken van je benen/armen zodat het er vrouwelijker uitziet. Ik kreeg tijdens een routine opeens een kramp in mijn rechterbeen. Nou jonge, PIJNNNN!! Gelukkig kon ik het er snel uit strekken en de routine blijven volgen. Mijn voeten, benen, armen, handen, schouders, rug en bibs zijn nu beursssss!! Ik vond het wel heel gaaf om deze style te leren en ik wil hier ook mee door blijven gaan. Als het me lukt om mezelf te filmen, ga je daar ook ooit een filmpje van zien op instagram ;).

 

Mijn voeten zijn rood, door mijn eerste les vogueing grounddance. Nu ik dit schrijf heb ik een grote blauwe plek aan de zijkant van mijn linkerbeen haha

De eerste keer naar school op de fiets. Dat was ook een uitdaging. Ik had besloten dat de bustickets echt wel wat kosten. Van mijn huis naar school is maar 5 km, ongeveer 15-20 minuten. Waarom zou ik dan zoveel geld uitgeven aan alleen een bus. Mijn zusje had wat vriendinnen die met de fiets naar school gingen. Ik kon met hen op de heen weg fietsen. Het was heel gezellig en we kletsten zo die hele 20 minuten vol. Ik parkeerde de fiets en ging naar mijn klas toe. Ik was eerder klaar met school dan die vriendinnen, dus mijn familie had tegen mij gezegd 'kijk goed om je heen, zodat je het je herinnert voor de terugweg'. Dat heb ik dus niet gedaan hahaha. Ten eerste was ik kwijt waar ik mijn fiets geparkeerd had. Een meisje uit mijn klas hielp mij zoeken, maar zij werd opgehaald met de auto. Haar vader stond te wachten, dus stond ik er alleen voor. Ik begon maar rond de school te lopen. Op dat moment kwam ik mijn zusje tegen. Zij had precies toen haar intervallo (een pauze van 15 minuten). Ze hielp me met zoeken en samen vonden we de fiets. Ik had mijn fiets gelukkig, maar hoe kwam ik thuis. Ik wist het echt niet meer. Ik begon maar een kant op te fietsen, waarvan ik dacht dat het goed was. Ik herinnerde me nog vaag de weg met de auto. Ik begon het te vragen aan een meisje. Zij wist niet waar mijn dorpje lag. Toen vroeg ik het aan een ouder echtpaar. Ze zeiden dat ik naar het centrum moest rijden, want daar wisten de mensen het vast wel. Ze wezen mij een kant op. Bleek dus dat die kant alleen voor auto's was en dat daar geen fietsers mochten rijden. Ik weer helemaal terug gereden op zoek naar huis. Ik heb toen mijn telefoon maar gebruikt. Ik had echter niet ingesteld dat mijn telefoon wist waar ik was, dus typte ik maar een straat naam in die ik zag. Ik wist nou niet of ik naar links of recht moest. Uiteindelijk ben ik op puur geluk naar links gefietst. Ik kwam terecht een op autoweg, maar op dat moment was ik er een beetje klaar mee en bleef ik maar fietsen. Ik kwam toen in een ander dorpje terecht. Daar zag ik een kapperszaak. Er was één klant aanwezig en één kapster. Ik vroeg aan de kapster de weg, maar zij had geen idee. Op dat moment stond de klant op uit haar stoel. Het was een wat oudere dame en haar haar zat in de verf. De ene kant van haar haar stond rechtop met aluminiumfolie. Ze begon mij in het Duits de weg uit te leggen. Toen ik de zaak uitliep en ik weer op de fiets zat, heb ik toch een partij moeten lachen om dat beeld van die mevrouw. Ze was heel aardig hoor, maar dat was geen gezicht ;). Ik kwam weer terecht op een autoweg met snel rijdende auto's, maar nu wist ik de weg ongeveer. Ik kwam aan de andere kant van mijn dorpje aan. Dus ook nog even mijn dorpje doorkruist (het is gelukkig totaal niet groot). Uiteindelijk zag ik dat ik 8,5 km had gefietst. Ook wel weer lekker even fietsen!! Thuis aangekomen had ik een appje ontvangen van mijn moeder met de vraag 'Lieke, waar ben je? Ben je verdwaald?'.

Mijn laatste verhaal gaat over de eerste keer dat ik met de boot naar Venetië voer. Het was een zaterdag en na school gingen we met zijn allen lunchen en toen met de auto naar de haven (ja ik weet het, ik heb school op zaterdag!! Maar ik heb ook maar 3 lessen per dag!). Mijn familie heeft een mooie boot. Er zouden precies 6 mensen passen, maar met 5 heb je toch wat meer ruimte. Tijdens het varen was het wat frisjes, dus had ik een trui aangetrokken en een sjaal + pet op mijn hoofd. Het eerste eiland waar we naartoe gingen was Turcello. Het is een klein eilandje, met één restaurantje, een heel klein museumpje en een kerk. We hebben wat rondgelopen en de zon begon te schijnen. Op Turcello is er een brug die ook wel die devilponte wordt genoemd. Dat komt omdat het geen leuningen heeft en je dus in het water kan vallen. Hij is ook heel hoog. Eenmaal in de boot was het bloedheet. Ik heb letterlijk zonnebrand opgesmeerd factor 50+, omdat ik levend aan het verbranden was. Het tweede eilandje was Burano. Burano staat bekend om zijn kleurrijke huisjes en lekkere ijs volgens mij. Ook maken ze op Burano kant. Alle kledingwinkels verkopen alleen maar kanten tshirts, rokken en jurken. Daarnaast staat de kerktoren in Burano scheef, netzoals de toren van Pisa. We hebben een ijsje gegeten op Burano, ik koos voor tiramisu!! Het was heerlijk. Nadat we hadden rondgelopen, zijn we met de boot terug gevaren. Iedereen was heel moe en het werd weer koud.

 

De boot van binnenuit. Aan het stuur zit mijn jongste zusje.

   

Links: mijn zusjes en ik lopen op Turcello langs de devilponte - Rechts: de kerk in Turcello

 

In Burano bij de kleurrijke huisjes.

Dit zijn wat verhalen over dingen die ik vorige week heb gedaan/mee gemaakt. Ik heb het heel erg naar mijn zin hier. Ik leer elke dag wat italiaans uit het grammaticaboek dat ik heb gekocht. Daarnaast doen we elke dag wel iets leuks. Je hoort snel weer van mij, ciao!!