Lekker op stap

Jahoor, we zijn weer in zone geel beland hier in Italië. En daar ben ik heel blij om, nu kon ik eindelijk weer mijn vriendinnen zien, naar opa en oma gaan en lekker uiteten. Tot zover zijn de maatregelen hier; uiteten mag, maar alleen buiten op het terras. Naar school gingen we al, maar de eerste en laatste klas van de middelbare school zijn nu altijd op school (ik ben één week op school en één week thuis). Je mag weer reizen tussen verschillende gemeenten en sportclubs zijn weer open.

Ik ben daar heel blij om zoals ik al zei. Ik ben vorige en deze week (bijna) elke dag op stap geweest. Bijvoorbeeld heb ik samen met mijn vriendin na school de stad door gewandeld en hebben we een ijsje gegeten. Lekker gezellig bijpraten!! Met een andere vriendin heb ik samen pizza's zitten maken. Dat was zo gezellig en zij kwam op het idee om daar een video van te maken voor mijn youtube kanaal. Ik vind het heel leuk dat zij daar ook gepassioneerd door is. Hierdoor heb ik een hele leuke video kunnen maken (het was de leukste om te editen, ik heb veel zitten lachen om 01:00 s' nachts haha).

Daarnaast ben ik op bezoek geweest bij de opa en oma die ver weg wonen. Daar hebben we ook overnacht. Het was heel leuk om ze weer te zien en de oma was de week daarvoor jarig dus ik heb als cadeau een echte 'Nederlandse' worteltaart gemaakt. Ik had hem ook al voor mijn verjaardag gemaakt, maar omdat iedereen hem zo lekker vond maakte ik er nog één. Ik heb het recept wel een beetje veranderd want normaal gesproken doe je er 100 ml melk in, maar ik had 50 ml melk en 50 ml Amaretto (zoete Italiaanse likeur) gedaan, op verzoek van mijn moeder hier. Dat was misschien de reden waarom hij zo dicht was, maar alsnog smaakte hij heel goed!! Daarnaast hebben we veel gegeten zoals altijd bij de oma's. Die hebben kookkunsten, echt waar, als je denkt dat het over is komen ze nog aan met een grote bak 'Engelse soep' (ik heb dat maar heel beleefd over geslagen). In de ochtend had ik met de tante, die dichtbij woont, een stukje gewandeld, ongeveer 7 km en we hebben de markt daar bezocht. Elke zaterdagochtend is er een markt in het dorp waar opa en oma wonen. Maar misschien is markt een ietsjes te klein woord; MARKT. Je kon eigenlijk 7 km lopen en dan nog was er geen einde aan de markt hahahaha, nu overdrijf ik wel een beetje. Maar het was ook warm dus misschien kloppen mijn herinneringen niet meer zo goed.

Ik heb met de opa ook eindelijk een kerk bezocht. Van te voren lekker samen een kopje koffie gedronken (dan moet je denken aan een kopje waar espresso in past). In de kerk had ik een kaarsje aangestoken zoals ik een jaar geleden had beloofd aan mijn oma. Blij dat ik haar wens eindelijk kon waar maken. We hadden ook een hele mis gevolgd. De opa dacht dat het maar 15 min zingen was, maar uiteindelijk bleek dus dat het gewoon een mis was van een uur. Ik was daar wel heel blij mee en het mooiste nog was: ik kon het gewoon mee volgen. Lekker in het Italiaans is geen probleem meer voor mij... (als ik maar blijf opletten hahaha). Ook een hostie ontvangen van de priester en goed mijn handjes gevouwen en 'amen' gezegd (dat was wel een stress momentje, want met al die ouderen daar die mij in de gaten hielden, voelde ik me heel erg bekeken hahaha). Aan het einde nog een folder ontvangen met data's voor de volgende missen, een aandenken zal ik maar zeggen.

Met de tante heb ik de volgende dag lekker gefietst. Zij zijn echte cyclisten; de opa, oma en tante. De tante zat toen wel op een elektrische fiets, terwijl ik haar wielrenners fiets mocht lenen. Ook een mooi wind beschermend hesje van opa aan en hoppakee. Daar gingen we dan, naar het volgende dorp en nog verder. In totaal hebben we 22 km gereden. We zijn wel twee keer gestopt; eerste keer om koffie te drinken en de tweede keer voor een soda pauze haha. We kwamen ook hele mooie villa's tegen die rond 1500 werden bewoond door beroemde Italiaanse figuren. Zelf heb ik nog nooit van ze gehoord, maar de tante kon er maar over door blijven praten. Toen we terug kwamen had de opa mij een ander hesje als cadeau gegeven. Mooi paars en daarna met de Italiaanse kleuren. Blijkbaar is dat het hesje van zijn club waar hij mee fietst. Ik was en ben nog steeds heel vereerd haha!!. Ook had ik mijn ukelele mee genomen dus de avond/nacht dat we daar sliepen heb ik voor iedereen lekker gespeeld en gezongen.

de trofeeën van de opa en oma

De dagen daarna had ik gewoon elke dag weer school. Ik moet zeggen dat ik wel helemaal kapot was, want elke dag na school wilde ik een vriendin opzoeken of familie. Ik ben bijvoorbeeld met een vriendin van school naar een sushi restaurant geweest. Daar hebben we heerlijk gegeten!! Ik moest soms wel een hele grote hap nemen, want nee er waren geen messen haha. Ook heb ik weer zangles gehad en ik ben zelfs twee keer deze week naar zangles gegaan. Één keer met een vriendin en mijn zus en één keer alleen. Beide keren heb ik opgenomen, maar ik vind dat ik nog veel kan verbeteren. Als dat eenmaal gebeurt, dan beloof ik dat ik weer iets ga plaatsen op Instagram. Nu zijn de video's nog voor mezelf!!

niet alleen ik ben moe hahaha

Een ander leuk verhaal, of eigenlijk.. het was helemaal niet leuk: 15 minuten lang dacht ik dat mijn telefoon was gestolen!!

Laat ik daar maar eens beter op ingaan. Het was een woensdag, eerste uur school dus om 7:30 uur zat ik op de fiets. Ik had een andere fiets dan normaal want "mijn" fiets had ik per ongeluk kapot gemaakt (hij is al gerepareerd haha). Deze andere fiets had een mandje voorop en omdat ik elke ochtend muziek luister had ik mijn telefoon in het mandje gelegd. Toen ik bijna op school was (twee straten ervoor) fietste ik over een hobbel en viel mijn telefoon uit het mandje op de grond. Nou ja ach dat kan gebeuren, wel jammer dat, op de vroege morgen. Ik stopte en stapte af. Dit deed ik allemaal heel rustig, want wat kan er nou gebeuren; ik pak gewoon weer mijn telefoon van de grond en fiets door. Maar nee hoor, het moment dat ik om draaide zag ik een man mijn telefoon pakken van de grond, op de fiets stappen en wegrijden. Ik was helemaal in shock. Het zou toch niet, dacht ik. Dus ik liep naar de plek waar mijn telefoon gevallen was, HIJ LAG DAAR NIET MEER!!! Dat was het moment dat het echt tot me doordrong, die man heeft gewoon mijn telefoon gepakt en is weggereden. Ik snel terug rennen naar mijn fiets om hem te achtervolgen, maar ik zag hem al niet meer. Ik, nog steeds in shock, begon te schelden in het Nederlands en ben maar naar school gereden. Daar zag ik op de parkeerplaats twee klasgenoten. Ik heb snel verteld wat er gebeurd was en ook zij begonnen te schelden hahaha (kijk nu vind ik het grappig). Ik werd wel een beetje lollig want ik zei 'het moest een keer gebeuren, dat mijn telefoon in Italië nou eindelijk eens is gestolen'. Ik zat maar te denken, en nu... wat is de volgende stap als je telefoon gestolen is. Ik ken het nummer van mijn ouders hier in Italië niet uit mijn hoofd en ik moest toch naar huis bellen om te vertellen wat er gebeurd was. Of is het beter als ik naar Nederland bel (want dat nummer ken ik tenminste). Vanaf dit moment dacht ik 'nou mijn telefoon, die zie ik nooit meer terug'. Ik vroeg mijn klasgenoot om haar telefoon en net voordat ik naar Nederland wilde bellen kwam een andere klasgenootje ons tegemoet. Zij heeft mij gered want ze zei meteen (nadat ze het hele verhaal had gehoord) 'ma raga, perché non chiami il tuo numero' = maar meiden, waarom bel je niet je eigen nummer. Ik had mijn telefoon aanstaan en wie weet zou de man opnemen. Dus ik bel mijn eigen nummer (even nog struggles met de +31 haha) en ja hoor, een man neemt op 'ciao' en ik 'ciao'

Ik: 'Questo è il mio cellulare'

De man; 'Sì lo so'

Ik: 'Dove sei'

De man: 'Nel parcheggio'

Ik: 'della scuola superiore'

De man: 'Sì'

En dat was het. Ik ben naar de parkeerplaats gelopen van de auto's. Daar stond dezelfde man die mijn telefoon van de grond had geraapt en was weggereden. Het vreemde was dat hij was weggereden in de tegengestelde richting van mijn school. Ik begreep er helemaal niks meer van. Hij zei ook nog 'ja ik zat te wachten tot wanneer je zou bellen'. MAAR WAAROM DAN IN HEMELSNAAM PAK JE MIJN TELEFOON VAN DE GROND EN RIJD JE OOK NOG EENS IN DE ANDERE RICHTING'. 

Met de andere klasgenoten zijn we de les ingegaan en iedereen moest even uitpuffen. Gelukkig zat er een goed einde aan, maar ook volgens hen was dit een rare actie. 'Zo' zei ik 'Goede morgen' hahaha.

Als laatste wil ik jullie vertellen over een nieuw recept dat ik vandaag heb uitgeprobeerd. Het zijn 'Argentijnse mini kaasbroodjes'. Anto, mijn zus in Argentinië, zat mij al een maand te vertellen dat ik dit recept echt moet uitproberen. Ik had zelfs de ingrediënten al gekocht, maar door zone geel was ik veel weg en naar buiten. Hierdoor heb ik het vandaag pas voor het eerst gemaakt. De ingrediënten ga ik lekker niet vertellen (ik maak het voor jullie als ik terug kom naar Nederland). Het maken duurde 15 minuutjes en daarna nog 20 minuten in de oven. Heel lekker als snack denk ik, want ze zijn niet groot en je kan ze invriezen als je ze wilt bewaren. Mijn familie en ik vonden ze heel lekker en ik mag ze, volgens hun, wel vaker maken. Goed om te horen!! Ook mijn zus in Argentinië zei dat ze er goed uitzagen. Ik heb me jammer genoeg wel in het proces verbrand aan de oven en er zit nu een hele mooie brandplek op mijn hand (met nu ook een blaasje ;( ahah). 

Dat was het voor vandaag!! Ik ben best moe, dus waarschijnlijk zitten er wat spelfouten tussen, maar dat is alleen maar een teken dat mijn Italiaans beter is geworden ;). Slaap lekker en ik zie jullie snel weer. 

Ciao ciao