Geluk bij een ongeluk

Alles liep zo zijn gangetje, terwijl ik wachtte op 17 september. Dan zouden de vliegtuigen wel weer vliegen naar Argentinië. Mijn gastfamilie vertelde mij dat ze al sinds maart in lockdown zaten. Niemand naar school en zo min mogelijk mensen naar werk. De overheid kon de bevolking toch niet langer in lockdown laten zitten? Er moest toch sowieso na 1 september langzaam weer dingen open gaan? We waren allemaal zo positief dat er weer vliegtuigen zouden gaan vliegen. De economie van Argentinië gaat eraan, dus ze zouden sommige maatregelen moeten versoepelen, toch? Deze vragen speelden de hele tijd in mijn hoofd. De datum van 1 september kwam steeds dichterbij en we hoorden steeds niks. Dit klopt niet! We hebben vaak ‘Into’ gemaild voor meer duidelijkheid, die zij niet konden geven. ‘Into’ wist net zo min als wij, want de overheid maakte gewoon niks bekend.

Dit was heel stressvol en nog steeds ging mijn reis “door”. Ik had daarnaast ook nog steeds mijn hbo studie open staan. Ik heb mee gedaan aan de studiekeuzecheck en dat was ook best raar. Maar de datum van 30 augustus kwam dichterbij en na die datum moet je betalen voor de studie. Op 24 augustus hebben we de studie geannuleerd, omdat we positief waren over Argentinië. De overheid had niet laten merken dat ze van plan waren de vluchten ook na 1 september te laten cancelen. En om eerlijk te zijn is dit het jaar dat ik reserveer voor dit avontuur. Daarna ben ik van plan om te gaan studeren in Nederland en dit wil ik niet allemaal nog een jaar uitstellen.

Ik bleef ‘Into’ maar vragen of ze meer wisten. Ik kreeg als antwoord "Wij verwachten dat er op 1 september meer bekend wordt gemaakt". Op 30 augustus hield ik mijn eerste afscheidsfeestje en dat was wel even leuk. Ook al was er veel onzekerheid rond Argentinië, ‘Into’ had aan mij belooft dat ik hoe dan ook zou gaan naar het buitenland!! Daarom bleven de afscheidsfeestje ook natuurlijk doorgaan. Ik had graag wat concretere datums willen hebben, maar dat was jammer genoeg niet het geval.

Op 31 augustus hoorden wij nog steeds niks nieuws uit Argentinië. Het bleef maar stil. Dit was heel naar!!

Op 1 september werd ik eindelijk gebeld door ‘Into’ met nieuws. Ik dacht “zouden er toch weer vluchten gaan?”, maar ik werd verschrikkelijk teleurgesteld. De organisatie in Argentinië had besloten om het hele programma van september naar februari te verplaatsen. Dat betekende voor mij dat na al deze maanden wachten, ik nog steeds niet naar Argentinië zou gaan. Ik begon te huilen aan de telefoon. ‘Into’ gaf mij 3 opties, want zij hadden ook meteen nagedacht over wat ik nu kon doen. Optie 1 was dit hele programma annuleren. Dat was ik mooi niet van plan. Optie 2 was dat ik nu ging werken tot februari om daarna naar Argentinië te gaan voor een half jaar. Dit vond ik ook niet top, omdat ik niet langer wilde wachten. Optie 3 was om van september tot januari naar Italië te gaan en dan van februari tot juni naar Argentinië. Toen ik deze optie hoorde wist ik eigenlijk meteen al dat ik hiervoor zou kiezen. Maar toen ‘Into’ mij deze keuzes voorlegde, was ik hard aan het snikken en teleurgesteld tot op het bot. Ik vertelde dat ik nu alleen thuis was en mijn ouders zou opbellen met dit verschrikkelijke nieuws. Dit was precies het tegenovergestelde van hoe ik dit telefoongesprek had voorgesteld. Toen ik mijn ouders opbelde begon ik weer te huilen en dat bleef ik ook doen gedurende de dag. Uiteindelijk kwam een vriendin langs, zodat ik niet helemaal alleen thuis zat met dit nieuws. Mijn vader was ook eerder uit werk thuis gekomen en samen met hem heb ik besloten ‘Into’ zo snel mogelijk terug te bellen (diezelfde dag nog) met de mededeling dat ik voor optie 3 had gekozen. Dat was toch echt de mooiste optie van de drie. Zeker nadat ik met mijn gastzus had geskypet, was mijn verdriet opgeklaard. Zij vertelde mij dat een half jaar Italië ook geweldig wordt: “We kunnen niks aan de situatie doen en het is ook heel jammer dat je nu pas in februari bij ons komt. Maar jij kan nu wel mooi een half jaar in Italië wonen en dat is ook echt een fantastische ervaring”. Vanaf dat moment heb ik snel zitten schakelen met ‘Into’, zodat de organisatie in Italië meteen kon handelen. Ik had alle vaccinaties al en de verzekeringen waren ook al rond. Het enige wat moest gebeuren was een gastgezin met een middelbare school.

Op 5 september had ik mijn tweede afscheidsfeestje. Taart gebakken, empanadas gemaakt, extra Italiaanse versiering opgehangen. Ik had jullie nog helemaal niks verteld van deze nieuwe ontwikkelingen, want ik wilde het graag persoonlijk aan jullie vertellen!! En wat is het fijn dat ik alsnog een andere cultuur, taal en  gebruiken mag ontdekken. Dus nu ga ik naar Italië en ook nog steeds naar Argentinië!! Ik heb er zoveel zin in!!

Ik heb nog een leuk nieuwtje. Vandaag, 7 september, ben ik gebeld door ‘Into’. Ik was aan het werk en ik werd overdonderd, maar ik kreeg meteen een glimlach op mijn gezicht. Ik had al een beetje een voorgevoel en ja hoor!! IK HEB EEN GASTGEZIN IN ITALIË !!!!!!!!!!!!!!!! Dit was zo fijn om te horen! Dit waren de laatste dingen waar ik op zat te wachten… en nu is het zover!

Ik kom bij een vader (45) en moeder (42) met twee dochters van 10 en 16 jaar. Ze wonen een half uur bij Venetië vandaan en ik zal een eigen slaapkamer krijgen. Ze hebben een hond. Als alles nu goed gaat en geregeld wordt, dan vertrek ik eind volgende week.

Het laatste nieuwtje: MIJN VLIEGTICKET IS GEBOEKT!!! Nu gaat het echt gebeuren. In de ochtend op 20 september vlieg ik met het vliegtuig naar Italië!!