Pffff, wat een voorbereidingl!!

Vanaf het moment dat ik in januari 2020 had getekend, om na het laatste jaar middelbare school, een jaar naar Argentinië te gaan, ben ik al aan het voorbereiden en regelen. Er moesten nog veel dingen gebeuren, veel formaliteiten. Als allereerste moest ik alle voorwaarden lezen van het programma. Er stonden dingen in zoals ‘tijdens je programma in het buitenland mag je geen alcohol drinken, ook al ben je 18 jaar’. Mijn vader was daar best blij mee. Voor zulke dingen moest ik natuurlijk tekenen, zodat ik me daar aan ga houden. Daarnaast moest ik ook een nieuw paspoort, ID en mijn geboortecertificaat aanvragen, langs de Amsterdamse rechtbank voor een Spaanse apostille (stempel om het document geschikt te maken voor het buitenland), langs de huisarts voor formulieren, vaccinaties, verzekering doorlezen/tekenen en een eigen profiel aanmaken voor de Argentijnse partner. Hierbij kreeg ik gelukkig veel hulp van ‘Into’ en mijn ouders natuurlijk.

Ik eindigde mijn middelbare school al in april. Om precies te zijn werd ik 20 april opgebeld met het bericht dat ik geslaagd was. Dat was super fijn natuurlijk, maar wat moest ik gaan doen van nu tot 23 juli (toen zou ik nog op 23 juli vertrekken). Het restaurant waar ik anderhalf jaar had gewerkt, was failliet gegaan door de corona-pandemie. Van de een op de andere dag kon ik niet meer werken, omdat alle horeca moest sluiten. Ik hoorde ook niks meer van mijn baas, dus na twee weken had ik besloten om op zoek te gaan naar een nieuwe baan. Als eerste ben ik langs de Etos en de Hema gegaan in ’t Loo. Bij allebei mocht ik meteen een sollicitatieformulier invullen. Ik zou door beide worden gebeld om een afspraak te maken voor een sollicitatiegesprek.

Tijdens het wachten tot ik gebeld zou worden, kreeg ik van mijn moeder een nieuwtje. Haar vriendin werkte als teamcoach in een verzorgingstehuis. Daar zochten ze nog een dienstverlener die op de huiskamer werkte, in de ochtend tot de middag. Ik wist niet precies wat ik daar van moest vinden, ik had nog nooit in de zorg gewerkt. Maar ik was ook heel dankbaar, want ik had een baantje nodig voor het zakgeld in Argentinië. Voordat ik meteen “ja” zei, wilde ik toch even een middagje rondkijken in het verzorgingstehuis. De afdeling waar ik zou werken was heel knus ingedeeld. Het leek echt op een huiskamer zoals wij die ook hebben in ons huis. Ook al had ik nog nooit in de zorg gewerkt, leek het me toch best wel cool om, tot mijn vertrek naar Argentinië, deze nieuwe werkervaring op te doen. Vanaf dat moment werkte ik in de zorg!! Ik heb de Etos en de Hema diezelfde week nog afgezegd. Dus als iemand nog een baantje nodig heeft, ga daar dan even langs... ;)